اينم تفالي به ديوان حافظ
نه هر كه چهره برافروخت دلبري داند
نه هر كه آينه سازد سكندري داند
تو بندگي چو گدايان بشرط مزد كن
كه دوست خود روش بنده پروري داند
غلام همت آن رند عافيت سوزم
كه در گدا صفتي كيميا گري داند
وفا و عهد نكو باشد ار بياموزي
و گرنه هر كه تو بيني ستمگري داند