ما بدين در نه پي حشمت و جاه آمده ايم
از بد حادثه اينجا به پناه آمده ايم
رهرو منزل عشقيم و ز سر حد عدم
تا به اقليم وجود اين همه راه آمده ايم
وفا كنيم و ملامت كشيم و خوش باشيم
كه در طريقت ما كافريست رنجيدن
هر گه كه دل به عشق دهي خوش دمي بود
در كار خير حاجت هيچ استخاره نيست
مهربان من
كلي برايت نوشتم ولي باز نمي دانم چه شد كه همه را پاك كردم ...فقط عزيزم آنكه اين روزها دل سزار را به خود مشغول كرده بايد كه خوشبخت ترين انسان روي زمين باشد كه فكر امپراطوري بزرگ را از آن خود كرده است!
چه بسا خود سزار عزيزمي گويد :
تنها خيال من از او چيزي ساخته که لياقت انديشيدن مرا را دارد ...من در باره آدمي که بخواهد ذهنم را درگير کند سختگيرم ...
و ديگر هيچ...........
نيلوفرم
نامه را خط به خط خواندم و باز دوباره ....خوشحالم از اينكه كسي پيدا شده كه اينهمه براي اين مهربان رويا شده و ....
جالب است ...من با خاطراتم زنده ام ! بعضي ها مي گويند بايد خاطرات را دور ريخت بايد گذشته را فراموش كرد !...من هم با خاطرات خوش و ناخوشم زنده ام ...
نا اميدي بدترين درد انسانهاي ضعيف است ...با اينكه خيلي در زندگي شكست خورده ام اما هر بار دوباره بلند مي شوم و مي گويم بايد راه دوباره اي بروم و باز اين تسلسل وار ادامه پيدا مي كند ....سخت است اما بهتر از نا اميدي است ...
براي تو و سزار مهربان بهترين ها را آرزو مي كنم .
سلام عزيزم
خيلي خوشحالم كه اين نامه را خواندم ...
و خوشحالتر اينكه شايد اولين باشم براي تو كه كامنت مي گذارم .
